-
1 yumru kök
бот.клу́бневый ко́рень -
2 yumru\ kök
клу́бень (м) -
3 kök
ко́рень (м)* * *1) бот. ко́рень, корневи́ще; корешо́кkökünden çekmek — выдёргивать с ко́рнем
ek kök — боково́й прида́точный ко́рень
kazık kök — стержнево́й ко́рень
saçak kök — мочкова́тый ко́рень
yumru kök — клубнево́й ко́рень
2) биол. ко́реньdiş kökü — ко́рень зу́ба
nasırın kökü — ко́рень мозо́ли
3) перен. ко́рень, осно́ва, основа́ниеişi kökünden temizlemeli — де́ло на́до основа́тельно подчи́стить
kökü belli olaylar — собы́тия, исто́чники кото́рых изве́стны
kökten çürümek — прогни́ть наскво́зь
kökünü / kökünden kazımak — искорени́ть, вы́рвать с ко́рнем, уничто́жить
köküne kibrit suyu dökmek, kökünü kurutmak — уничто́жить с ко́рнем, искорени́ть, истреби́ть
kök salmak — пусти́ть ко́рни, укорени́ться
4) (тж. kökler) ко́рниköklerini kopmuş bir adam — порва́вший со свои́ми корня́ми
5) грам., мат. ко́реньkök almak — извлека́ть ко́рень
kelime kökü — ко́рень сло́ва
6) хим. радика́л•• -
4 yumru
1) бугоро́к, ши́шкаalnında bir yumru var — у него́ на лбу ши́шка
2) бот. клу́беньyumru kök — клу́бневый ко́рень
См. также в других словарях:
yumru kök — is., bit. b. Patates, pancar, yer elması gibi yumru biçiminde olan kök … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumru — is. 1) Yuvarlak, şişkin şey Alnında bir yumru var. 2) Sap, kök veya dallarda bulunan, yedek besin taşıyan şişkin madde Patates nişastalı bir yumrudur. 3) sf. Şişkin, kabarık, yuvarlak biçimli Yumru yanaklı bir çocuk. 4) sf. Eğri büğrü, çarpık,… … Çağatay Osmanlı Sözlük
kök — 1. is., bit. b. 1) Bitkileri toprağa bağlayan ve onların, topraktaki besi maddelerini emmesine yarayan klorofilsiz bölüm 2) bit. b. Süsende olduğu gibi yer üstüne sap çıkaran çok yıllık yer altı gövdesi 3) Bazı şeylerde dip bölüm Diş kökü. 4)… … Çağatay Osmanlı Sözlük
yumru — 1. sif. Yuvarlaq, girdə, kürə, top şəklində. Yumru güllə. Yumru daş. Yumru gilə. Yumru gavalı. – Torbanı boşaldanda içindən kağıza bükülmüş bir yumru şey çıxdı. S. S. A.. 2. sif. Dairəvi şəkildə olan; girdə. Nizami özünü düzəltdi, xırda və yumru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yumrulaşmaq — f. 1. Getdikcə yumru şəkil almaq, yumru olmaq. 2. məc. Getdikcə yumru olmaq; kökəlmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yumrulanmaq — f. 1. Yumru olmaq, yumru hala gəlmək; dəyirmilənmək, girdələnmək. 2. məc. Kökəlmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yer elması — is., bit. b. 1) Birleşikgillerden, kök sapları yumru durumunda olan bir bitki (Helianthus tuberosus) 2) Bu bitkinin besin olarak yararlanılan kök sapı … Çağatay Osmanlı Sözlük
girdə — sif. 1. Dairəvi, dairə şəkilli. – Mən Əhmədə otağın qarşısındakı girdə mizin dövrəsində olan sandalyalardan birində əyləşməyi təklif etdim. T. Ş. S.. Ənqa quşunun iri girdə gözlərində bərkiyən damlalar ağırlaşanda quşun gözlərindən qopub üzüaşağı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yumrusifət — sif. Sifəti yumru və kök olan; girdəsifət. Yumrusifət uşaq. – Kamerada iki nəfər də vardı. Biri qalınqaşlı, yumrusifət oğlandı. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yumruyanaq — sif. Yanaqları yumru və kök. Teybə . . yumruyanaq, qırmızısifət, düzqamətli, dolğunəndamlı, ucaboy, zəhmli baxışları ilə nə isə daima qorxu təlqin edən bir qadındı. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
